ΚΥΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝ: ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Του Πέτρου Ιακώβου

Τον Σεπτέμβριο του 2021 αρκετές χιλιάδες υγειονομικοί (ιατροί, νοσηλευτικό, διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό), δεν δέχθηκαν να εμβολιαστούν για τον κορονοϊό 19 και με απόφαση του υπουργείου Υγείας βγήκαν σε αναστολή εργασίας. Το γεγονός αυτό δημιούργησε αφενός προβλήματα βιοπορισμού στους υγειονομικούς που βγήκαν στην αναστολή αφετέρου σοβαρές και εξαιρετικά επικίνδυνες για την Υγεία των πολιτών δυσλειτουργίες στα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.

Πρόσφατα σε εκπομπή τηλεοπτικού καναλιού ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης έκανε δηλώσεις λέγοντας ότι εντός του μηνός Οκτωβρίου θα εξεταστεί το θέμα για την επιστροφή ή μη των ανεμβολίαστων υγειονομικών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Υπογράμμισε ότι κανείς δεν μπορεί να προκαταβάλει την όποια απόφαση παρθεί μετά την εξέταση του συγκεκριμένου θέματος, λέγοντας ότι τα δεδομένα της πανδημίας επαναξιολογούνται ανά τακτά διαστήματα.

Αλγεινό όμως και τεράστιο θέμα προέκυψε όταν ο υπουργός Υγείας εκτόξευσε την παράδοξη απειλή ότι «άτομα που δεν πιστεύουν στην επιστήμη, δεν έχουν θέση στο ΕΣΥ!», αφήνοντας έτσι να αιωρείται μια ακόμη δογματική τιμωρία κατά όλων των υγειονομικών, αλλά και εκ προοιμίου κατά όλων των ανθρώπων.

Πίστη και Επιστήμη είναι δύο έννοιες ασύμβατες.

Η λέξη επιστήμη είναι παράγωγη του ρήματος επίσταμαι, που σημαίνει «γνωρίζω δίκαια». Η δίκαιη αυτή γνώση προέρχεται μετά από τεκμηριωμένη έρευνα που έχει βάση την λογική, η οποία είναι το μέσο που οδηγεί στην νόηση η οποία αποδέχεται το ορθόν και το υπαρκτόν, αποκλειστικά μέσω της αποδεικτικής διαδικασίας».

Αντίθετα, σύμφωνα με τους ορισμούς που δίνουν τα περισσότερα λεξικά, το να πιστεύει ένα άτομο σημαίνει ότι «δέχεται δογματικά – χωρίς αντιρρήσεις κάτι ως αληθές, έχοντας υποκειμενική βεβαιότητα, η οποία είναι αντίθετη προς το αποδεικτικό επιχείρημα το οποίο καλείται απόδειξη».

Η δογματική απειλή τιμωρίας που εμπεριέχει η πρόταση του υπουργού Υγείας της σημερινής κυβέρνησης, παραπέμπει στο ιστορικό γεγονός της δογματικής τιμωρίας με φυλάκιση, η οποία μετατράπηκε σε ισόβιο κατ’ οίκο περιορισμό, που υπέστη ο Γαλιλαίος Γαλιλέι, όταν κλήθηκε το 1633 από Ιεροδικείο της Ιεράς Εξέτασης στη Ρώμη να αποκηρύξει τις απόψεις του, για το αποδεδειγμένο γεγονός ότι ο πλανήτης μας γυρίζει γύρω από τον Ήλιο, ενώ η ρωμαιοκαθολική εκκλησία το είχε απαγορέψει αυτό με το Διάταγμα του 1616, επιβάλλοντας την δογματική της πίστη, ότι ο πλανήτης μας ήταν ακίνητος και γυρνούσε γύρω από αυτόν ο Ήλιος, όπως αναφέραν τα θεολογικά της βιβλία!

Θα πρέπει ο κ. Πλεύρης να αποσαφηνίσει τι ακριβώς θεωρεί επιστήμη. Ποιος και με ποια κριτήρια θα κρίνει ποια άτομα «δεν πιστεύουν στην επιστήμη» και άρα, σύμφωνα με το αυθαίρετο πόρισμα του, δεν είναι ικανά να μπορούν να έχουν θέση στο να υπηρετήσουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Δεν είναι δυνατόν η Υγεία των πολιτών να στηρίζεται στις προσωπικές απόψεις που εκφράζει ένας Υπουργός ,η εργασία του οποίου δεν είναι άλλη παρά να εκτελεί θεσμικά τις αποφάσεις που έλαβαν τα συλλογικά όργανα που εκπροσωπούν τους πολίτες.

Μια Πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της έχει την υποχρέωση να τους παρέχει δωρεάν όλες τις υπηρεσίες της Υγείας έχοντας προχωρήσει σε τεράστιες επενδύσεις για μια πλήρη και ολοκληρωμένη κάλυψη των αναγκών υγείας των πολιτών της.

Αυτή η κάλυψη θα πρέπει να περιλαμβάνει τις πιο άρτιες νοσοκομειακές εγκαταστάσεις.

Νοσοκομειακές εγκαταστάσεις οι οποίες θα πρέπει να βρίσκονται σε περιβάλλον τέτοιο, που να προάγεται η αισθητική των πολιτών στον ύψιστο βαθμό και να σέβονται την προσωπικότητα του κάθε Έλληνα Πολίτη, για τις πιο ιδανικές συνθήκες παραμονής εντός αυτών και θα καλύπτονται πλήρως, από το πιο εξειδικευμένο ιατρικό, νοσηλευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό.

Όλες τις παραπάνω ανάγκες, σε ότι αφορά τις υπηρεσίες της Υγείας, μόνο ο πολιτικός φορέας του Έθνους, η «Ελλήνων Συνέλευσις» έχει δεσμευτεί νομικά να τις υλοποιήσει, καταθέτοντάς όλα τα εχέγγυα, σε χρήμα και προγραμματισμένα έργα, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Είναι η ώρα που οι πολίτες οφείλουν να μετουσιώσουν την χωριστικότητα την οποία προσπαθεί να επιβάλει ο κύριος Πλεύρης με το σκεπτικό του, σε δύναμη ένωσης, αναθεωρώντας τον τρόπο επιλογής των κυβερνήσεων από τον κομματικό σωρό που οδήγησε το σύστημα Υγείας σε αυτή την κατάντια.